فرهنگ دهخدا

ادویه سا

[اَدْ یَ / یِ] (اِ مرکب) آلتی که در دواخانه ها و غیره داروها را بدان سایند. ادویه کوب. || (نف مرکب) آن کس که داروها را سحق کند. ادویه کوب.